Te veel tijd omhanden? Neem een hond!
Te veel tijd om handen: neem een hond!
Zeiden ze tegen mij, nadat ik vertelde dat ik te weinig te doen had binnenkort. Nou heb ik af en toe een hond, ik noem het mijn leasehond (grapje natuurlijk, ik betaal er niet voor, maar a dog zit aan a leash, en o, dit is eigenlijk heel erg, je moet nooit je grapjes uitleggen, sorry!).
Het moet gezegd, het is heel gezellig. Meestal blijft ze een nachtje slapen, soms twee en heb ik haar dus ook de hele dag, zoals vandaag. Ik ga 5 x per dag een ommetje met haar. En probeer ook een wat langer wandelingetje in te passen. Maar daar wordt het lastig, niet vanwege het wandelen, maar omdat er hier in Haarlem nauwelijks losloopplekken zijn voor haar. Althans plekken, waar ze zonder gevaar los kan lopen. Omdat het niet mijn eigen hond is, voel ik me heel verantwoordelijk. En ik kan nog niet goed genoeg op haar vertrouwen, dat ze ook meteen komt als ik haar roep. Alhoewel ik een puppycursus met haar en haar echte baasje heb gedaan is de lesstof wat vergeten. Eigenlijk zou ik weer met haar moeten gaan trainen, maar waar?
Te weinig gras
In de directe omgeving van mijn huis is te weinig gras. Er is een heel klein postzegeltje van een grasveldje, vlak voor de ramen van een restaurant. Als ze daar, zo vol in het gezicht van de etende gasten, gaat zitten poepen, voel ik me nogal opgelaten. En er is een groenstrookje van wel 4 meter breed langs de doorgaande weg. Ook een hele fijne plek om eens lekker te gaan zitten poepen. Net poepte ze in een groenstrook vlak voor een stoplicht. Het is nauwelijks te doen: haar kort houden omdat ze anders de weg oversteekt en ondertussen een zakje openen (met koude handen) om de drol op te pakken.
Mooie foto’s
Het moge duidelijk zijn: voorlopig voor mij geen hond, althans niet in het huis waar we nu wonen. Maar het grote voordeel van het wandelen met een hond is wel, dat je hele mooie foto’s kunt maken, helemaal als het zo koud is als vanochtend.