Het Einde van de Eenzaamheid van Benedict Wells is een boek dat de moeite waard is om te lezen. En aangezien het leven te kort is om slechte boeken te lezen (een opmerking die ik recent kreeg naar aanleiding van een slechte review) lees ik liever boeken die wat met me doen.
Ik geef het toe: ik ben een DWDD-lezer. Dus ik lees boeken waarvan anderen zeggen, dat ze de moeite waard zijn. Het DWDD-boekenpanel doet dat elke maand en ik kijk en luister daar graag naar.
Lezen voor de emotie
Als je een boek leest, wil je iets meekrijgen. Een goed gevoel, een vrolijk gevoel, een inzicht en soms ook weer eens een verdrietige emotie. Dat klinkt misschien gek, maar soms verlang ik naar zo’n intense droefheid.
Ik weet nog, dat ik IM las van Connie Palmen. Daarin vertelt ze over het afscheid van haar overleden man, Ischa Meijer. Tranen met tuiten heb ik gehuild, ik zat er helemaal in. Niemand mocht me storen. Het leek wel een soort trance. Daarna was ik nog een paar uur van streek.
Of het boek Een Klein Leven van Hanya Yanagihara. Het was op vakantie. Ik zat met mijn rug naar de anderen toe te lezen in de grote campingkantine. Achter me hoorde ik opmerkingen als “she is really reading” en “she’s really into that book, right”. Als ik in een gewoon boek zou hebben zitten lezen, had ik me omgedraaid en even meegedaan aan de conversatie. Maar ik zat inderdaad zo in het boek, dat ik er absoluut niet uit wilde komen. Net als bij IM zat ik in een soort trance. Zoals de NRC schreef: “het boort door je ziel”.
Als je daar ook van houdt, dan is het boek Het Einde van de Eenzaamheid van Benedict Wells een goede optie. Het verhaal gaat over “in de steek gelaten worden”, over “goede vriendschap” en over “afscheid nemen”. Op zich thema’s waar we allemaal mee te maken hebben of hebben gehad. We worden alleen geboren, we gaan alleen weer dood. Met andere woorden: het is een levensverhaal met een lekker soepel lopende lijn, terugblikken en vooruitblikken. Benedict Wells schreef deze roman volgens een beproefde methode: aan het begin al een stukje vertellen van hetgeen, dat pas aan het einde gebeurt. Dat dat einde droef is, hoef ik je niet te vertellen. Maar er gloort iets aan de einder.
En verder verklap ik liever niets.
Dit boek kreeg uitstekende reviews en terecht. Ondertussen zijn er al 75000 exemplaren van verkocht. Mocht je het willen lezen, dan is dit de link naar Bol. Daar kun je natuurlijk ook de verhaallijn te weten komen.